туманлыме

туманлыме

1. прич. от туманлаш

2. в знач. сущ. брань, ругань, перебранка, шум, скандал, ссора

Ӱдырамаш-влакын туманлымышт, ӱчашымышт лугыч лие. [/i]А. Юзыкайн.[/i] Ругань, спор женщин прервался.

Туманлымышт годым Илья Тропинлан мушкындым рӱзен. [/i]Д. Орай.[/i] Во время ссоры Илья грозил Тропину кулаком.

Сравни с:

туманлымаш